استنلس استیل
استنلس استیل
علت نامگذاری این آلیاژها تحت عنوان استنلس استیل این است که برخلاف فولاد های معمولی در مقابل هوا و رطوبت لکه نشده و زنگ نمی زنند. استنلس استیل آلیاژهایی از آهن با حداقل 11% کروم می باشند. کروم در فولاد باعث ایجاد خاصیت محافظت یا رویین شدن در مقابل خوردگی می گردد. علت به وجود آمدن این خاصیت، تشکیل لایه اکسید کروم بسیار چسبنده با ضخامت تقریبی 100 آنگستروم بر سطح فولاد می باشد که اکسیژن موجود در هوا برای ایجاد آن کافی است. در استنلس استیلی که فقط حاوی کروم بوده و عناصر آلیاژی دیگری ندارند، این لایه اکسیدی دارای ترکیب Cr2O3 و در فولادهایی با عناصر آلیاژی دیگر، ترکیبی از اکسید آنها می باشد که معمولاً باعث تثبیت آن در محیط های شیمیایی می گردند.
خاصیت رویینگی با افزایش درصد کروم افزایش می یابد. حداقل درصد کروم برای تشکیل محافظ 10.5% می باشد که در این حالت استنلس استیل تنها در مقابل اتمسفر عادی مقاوم می باشد. وقتی درصد کروم به 25 تا 30% افزایش یابد، خواص اصلی استنلس استیل یعنی مقاومت به خوردگی، افزایش یافته و مقاومت به اکسیداسیون به حداکثر خود می رسد. رویینگی وضعیتی موقتی و غیرپایدار از استنلس استیل می باشد که پایداری آن علاوه بر ترکیب فولاد، بستگی به عواملی نظیر نوع و غلظت محیط خورنده، درجه حرارت و غیره دارد.
اگرچه بیشترین کاربرد استنلس استیل به علت خاصیت مقاومت به خوردگی آنها در محیط های مختلف شیمیایی است، اما کاربرد مهم دیگر آنها در درجه حرارت های بالا تحت عنوان آلیاژهای مقاوم به دما می باشد که معمولاً کمتر به آنها توجه می شود.
